𝗪𝗮𝘁 𝗮𝗹𝘀 𝗷𝗲 𝗵𝗼𝗻𝗱 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗶𝘀 𝘄𝗮𝘁 𝗷𝗲 𝘃𝗲𝗿𝘄𝗮𝗰𝗵𝘁 𝗵𝗮𝗱…?

Voor we een hond aanschaffen hebben we verwachtingen gecreëerd. We hebben ons geinformeerd over het ras en zijn karaktereigenschappen. We hebben kennis gemaakt met kwekers en andere hondeneigenaars. We hebben ons een beeld gevormd van hoe de hond moet zijn en hoe hij in ons leven gaat passen.

Willen we niet allemaal de perfecte hond, de perfecte kinderen, de perfecte job, het perfecte huis, de perfecte man/vrouw, de perfecte ouders/schoonouders…?

We streven naar perfectie, op zich niks mis mee. Maar wat als we hier zo ver in gaan dat we de realiteit uit het oog verliezen? Wat als het ten koste gaat van je eigen welzijn of dat van anderen?

Stel je komt uit een familie van top ondernemers, van voor je geboorte wordt er van jou verwacht dat jij later de fakkel overneemt of minstens even succesvol wordt. In de lagere school heb je het al moeilijk om de leerstof onder de knie te krijgen. Er wordt geadviseerd om je middelbaar in een technishe of beroepsrichting verder te zetten. Als kind voldoe je niet aan de verwachtingen die je ouders vooropgesteld hadden.

Je kan hier als ouder op 2 manieren mee omgaan. Je volgt het advies op en je denkt aan het welzijn van je kind. Of je veegt het van tafel en dwingt je kind een riching te gaan volgen die het niet aankan. Ik hoef er geen uitleg bij te geven welk de beste beslissing is.

Wat als je hond, om welke reden dan ook, niet is wat je ervan verwacht had? Wat doe je dan?

Wijzelf heb 2 jaar geleden een australische herder van toen 5 jaar geadopteerd. We kozen voor het ras omdat het zeer intelligente, leergierige honden zijn met een ongelooflijk uithoudingsvermogen. Ze zijn aanhankelijk, zachtaardig, goedmoedig, welwillend en loyaal naar zowel mensen als andere honden en dieren. De perfecte gezinshond voor ons en de ideale werkhond om mij te helpen bij consultaties.

De eerste maanden hebben we hard moeten werken aan zijn opwinding die enorm hoog was. Met de tijd merkten we dat hij qua karakter niet helemaal voldeed aan onze verwachtingen. Zo was zijn uithoudingsvermogen helemaal niet zo groot en bleek hij toch eerder onzeker te zijn. Vooral andere mensen en honden vond hij niet leuk. Hij reageerde door te grommen en mopperen. Hij is zeer loyaal en heeft een enorme “will to please” maar leergierig of intelligent zou ik hem niet noemen.

Samengevat kan je dus zeggen dat hij niet de hond was die we verwacht hadden.

Wat doe je dan?

Je kan afstand van hem doen. De makkelijke weg!

Je kan blijven proberen om hem te veranderen tot hij aan je verwachtingen voldoet. Net zoals het kind dat gedwongen wordt een richting te volgen dat het niet aankan! Met alle gevolgen vandien!

Of je stelt je verwachtingen bij, je gaat kijken wat wel bij de persoonlijkheid van je hond past. Wat je wel kan bereiken. Zodat je elkaar ergens halverwege ontmoet. Als je met kennis, respect en inzicht naar je hond gaat kijken en ernaar handelt kan je samen genieten.

Wat onze aussie betreft vind hij het heerlijk om te gaan wandelen en apporteren. Zijn conditie is erop vooruit gegaan maar urenlang wandelen zal er nooit inzitten. Door de juiste begeleiding reageert hij tijdens het wandelen niet meer op mensen. En door andere honden hem niet te laten benaderen reageert hij nog zelden op andere honden. Hij is vele zelfzekerder geworden en toont nu zelfs interesse in andere honden. Mensen blijft hij eng vinden maar door onze bezoekers duidelijke te maken van hem niet aan te kijken, niet aan te raken en niet tegen te praten, wint hij ook hun vertrouwen. Hij geeft zelf heel goed aan wanneer hij zich veilig genoeg voelt om contact te maken. Binnen ons gezin is het een zalige hond die we voor geen geld te wereld zouden willen missen. Ook al voldeed hij op vele vlakken niet aan onze verwachtingen, door onze verwachtingen bij te stellen en hem te zien wie hij echt is kwamen we elkaar tegemoet.